Voor zover ik kon achterhalen, hadden we het in deze kolommen niet eerder over deze vanuit Nashville opererende singer-songwriter, tenzij een beetje zijdelings, wanneer Chris Stapleton aan bod kwam of The Wood Brothers nieuw werk uitbrachten. In de Nashville-gemeenschap wordt de man met de fluwelen stem nochtans behoorlijk op handen gedragen en kon hij rekenen op de medewerking van sterren als Darrell Scott, Will Kimbrough, The McCrary Sisters, Dan Cohen en Kenny Vaughan om de twee studioplaten op te fleuren, die hij na zijn titelloos eigen beheer-debuut uitbracht. Zowel “Waiting on You” als “Loversity” werden door pers en publiek stevig omarmd vanwege de immense kwaliteit van de songs en vanwege de diversiteit aan stijlen, die nu eens country, dan weer soul en meer dan eens pure Americana als bron hebben.

De Amerikaanse pers vergeleek Sam meer dan eens met Townes Van Zandt, vanwege de schrijfstijl en de haarscherpe formuleringen. Ik zou daar, zeker na het beluisteren van deze “Solo”-plaat, de naam van John Prine willen aan toevoegen, al verschilt de honingzoete stem van Lewis danig van het eerder raspende geluid dat Prine zo herkenbaar maakt, maar het zit ‘m in de pen. Je hoeft bijvoorbeeld maar één keer “Neighbors” te beluisteren, de onuitgegeven song, die achter bijgaande YouTube-link verborgen zit en je begrijpt wat ik bedoel.

Deze vierde plaat brengt helemaal wat de titel belooft: Lewis, zijn gitaar en negentien songs, dat zijn de enige ingrediënten die nodig waren om op 15 september van 2019, in de aanloop van de Europese tournee die Lewis toen aan het opzetten was, live-met-publiek werd opgenomen in de Southern Ground Studios in Nashville. De plaat werd duidelijk gemaakt om te kunnen dienen als visitekaartje voor het nieuw te veroveren Europese publiek en mijn gevoel, na meerdere beluisteringen, is dat dat absoluut moet gaan lukken.

De plaat bevat vier nooit eerder uitgebrachte songs, waarvan het al vermelde “Neighbors” er eentje is, naast opener “What Does it Mean?”, “The Light”, dat het derde deel van de plaat inleidt en “I Love You” dat het rijke uurtje waardig afsluit. De set werd chronologisch opgebouwd: na de opener, zoals gezegd het nieuwe “What Does It Mean”, volgen vijf songs uit de titelloze debuutplaat. Dan komen “Neighbors”, gevolgd door zes songs uit “Waiting On You” en tussen “The Light” en “I Love You” krijg je een kwartet nummers die je al kunt kennen, als je “Loversity” in huis hebt.

De samenvatting is redelijk simpel: net als bij Van Zandt en Prine is het een beetje een raadsel waarom Sam Lewis niet veel meer bekendheid geniet. Enfin, ik kén het antwoord: er zijn geen of nauwelijks radiomakers te vinden, die dit soort muziek programmeren. Nochtans lonen de schrijfsels van Lewis méér dan de moeite: hij beschrijft de stand van zaken in de wereld en heeft het over de positie van de mens daarin. We proberen allemaal ergens te geraken, lopen allemaal ergens van weg of ergens naartoe, maar wat belangrijk is: we zitten allemaal in hetzelfde schuitje.

Kijk, tegen zoveel rake eenvoud kan een gewone jongen als ik niet op en u moest me maar op mijn woord geloven, als U Sam Lewis nog niet kent: hij is geweldig. Als U hem wel al kent, vindt u dat laatste vast een overbodige duiding. Zoals gewoonlijk, wordt België weer eens grandioos over het hoofd gezien in het tourschema, maar onze Nederlandse buren kunnen kiezen tussen Utrecht (Tivoli) of Eindhoven (’t Rozenknopje) om op 3 of 4 maart 2020 getuige te zijn van een ongetwijfeld memorabele avond vol prachtige liedjes.

(Dani Heyvaert)

vanaf vrijdag 7 februari te koop